پاسخ اکوتیپ های مختلف بزرک نسبت به کاربرد نیتروژن، فسفر، گوگرد زیستی و محلول پاشی کودهای کامل ریز مغذی

به منظور بررسی پاسخ ارقام مختلف بزرک به چند عنصر پرمصرف نیتروژن، فسفر از منابع کود شیمیائی و گوگرد به همراه مایه تلقیح تیوباسیلوس بصورت قبل از کاشت و هچنین عناصر ریز مغذی (میکرو کامل) بصورت محلول پاشی بعد از کاشت آزمایشی در سال 1391 در منطقه سمیرم واقع در استان اصفهان اجرا شد. سه اکوتیپ بزرک (ایرانی، کانادائی و فرانسوی) و پنج تیمار کودی (b1) بدون کود (شاهد)، (b2) نیتروژن و فسفر بر اساس نتایج آزمون خاک، (b3) نیتروژن، فسفر و سولفات منیزیم، (b4) نیتروژن، فسفر، سولفات منیزیم و گوگرد به همراه مایه تلقیح تیوباسیلوس و (b5) نیتروژن، فسفر، سولفات منیزیم، گوگرد به همراه مایه تلقیح تیوباسیلوس و محلول پاشی عناصر میکرو بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که اکوتیپ ها و تیمارهای کودی اثر معنی دار بر تمامی صفات اندازه گیری شده شامل تعداد دانه در کپسول، وزن تر و وزن خشک اندام هوایی، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد پروتئین، درصد روغن، شاخص برداشت و سرعت رشد محصول (cgr) داشت.‏ بیشترین تعداد برگ، وزن خشک اندام هوایی و عملکرد دانه در اکوتیپ استرالیایی دیده شد و بین اکوتیپ ها از نظر وزن هزار دانه و درصد روغن اکوتیپ ایرانی برتری داشت. تیمار کودی b5 بیشترین تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، وزن خشک اندام هوایی، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و درصد روغن داشت. اثر متقابل اکوتیپ در تیمارهای مختلف کودی نیز در صفات وزن تر اندام هوایی، شاخص برداشت و درصد پروتئین معنی دار شد. لذا کاربرد کود زیستی گوگرد به همراه تیوباسیلوس و محلول پاشی عناصر ریز مغذی در مقایسه با تیمار شاهد (بدون کود) در تمامی صفات نتایج قابل قبولی تولید کرده که به حفظ پایداری خاک و تولید کمک می کند.